هم? ما در پی احساسِ امنیت و آرامش هستیم ، اما این احساس زمانی حاصل می شود که ما یاد بگیریم با خودمان صمیمی تر باشیم.نوشتنِ یادداشتهایِ روزانه کمکمان می کند تا مطمئن شویم خلاقیت، ارزش ها ، و آرمان هایی که از درونمان بر می خیزد موهبت هایی هستند که می توانیم آن ها را بپرورانیم و بسط دهیم.و وقتی دریافتیم چطور به خودمان گوش بسپاریم ، می توانیم با قدرت عمل کنیم، و با شادی و سرور به دنیا خوشامد بگوییم،وموهبت هایمان را با دیگران تقسیم کنیم.نوشتنِ یادداشتهایِ روزانه یکی از بهترین نگرش ها و جزو کارهایِ منظمی است که هم انضباط و هم طراوت و تازگی را برایمان به ارمغان می آورد.
دکتر باد هریس /کتابِ خودخواهی مقدس
در نوشتنِ یادداشتهایِ روزانه باید به چند نکته توجه شود.اول اینکه یادداشتهایِ روزانه با خاطراتِ روزانه تفاوت دارد.خاطراتِ روزان? ما اغلب شاملِ یک سری وقایع نگاری و ثبتِ تاریخچه و خاطراتِ زندگیِ ما هستند ، بسیاری از ما از دورانِ مدرسه یعنی درست هنگامی که خواندن و نوشتن را آموختیم مایل بودیم تا دفترچ? خاطراتی داشته باشیم تا در آن از اتفاقاتِ جاریِ زندگیمان بنویسم اما کسی به ما نیاموخت که به جایِ این کار دفترچه ای تهیه کنیم تا در آن از عمیق ترین احساساتِ درونیمان و از آن محرمیتِ پنهانِ درونیمان بنویسیم .
نوشتن می تواند شفا بخش باشد اما آن نوشتنِ شفا بخشی که در اینجا مدِ نظر است از جنسِ مشاهداتِ عاطفی و روانیِ ما ، احساساتی که از درونمان می گذرد ، خیالبافی ها و رویاپردازی ها و تمامِ آن گفتگویِ درونی است که ما با خودمان داریم مثلاً اینکه چه کسی هستیم ، چه کرده ایم ، چه احساسی داریم ، چقدر احساسِ شادی ،شور ، تاسف ، شرم و یا ترس و خشمی داریم ، چه رویایی دیده ایم تعبیر و معنایِ آن رویا چیست ، چه آرزوهایی داریم و اینکه آن اشتیاقِ سوزانِ روحمان چیست و چگونه می توانیم در راهِ رسیدن به آن گام هایِ متعهدانه ای برداریم.هم? اینها به ما کمک می کند تا ما هر چه بیشتر به خودمان گوش کنیم ، هیجاناتِ درونمان را به شیو? سالم تخلیه کنیم و با تحلیلِ آنها به درکِ جدیدی از خودمان برسیم.
نکت? بعدی اینکه یادداشتهایِ روزانه و رویاهایِ شما حریمِ خصوصیِ شماست و نباید آنها را با کسی درمیان بگذارید .این نوشته ها شاملِ عمیق ترین اتفاقاتِ درونیِ شما ست در نتیجه اگر احتمالِ این باشد که کسِ دیگری به غیر از شما آن را بخوند امکان دارد دچارِ خودسانسوری شویم و سعی کنیم به شکلِ کامل روح و جانمان را در مقابلِ چشمانِ قضاوتگر دیگران عریان نکنیم.چنانچه بخواهیم درکِ عمیق تر و شفاف تری از خودمان داشته باشیم و تصویرِ واضح و بدونِ سانسوری از وقایعِ درونیمان داشته باشیم باید این اطمینان را داشته باشیم که به انداز? کافی آزادیِ ابرازِ تاریک ترین اسرار ، یاس ها و انتظاراتِ شکل نگرفته و یا تراوشاتِ ذهنی و قلبیمان را بدونِ ترس از شرمنده شدن به خاطرِ نوشتن هایِ ناشیانه و یا قضاوت ها و تنبیه ها برایِ احساساتِ کودکانه و یا آرزوها و رویا پردازی هایِ بلندپروازانه را داشته باشیم.
دفترچ? یادداشتهایِ روانه باید برایِ ما مکانِ امنی باشد تا احساساتِ خودجوش و افکاری که هنوز در حالِ غلیان و جوشش هستند و خیال پردازی ها و رویاهایمان را در آن بررسی کنیم .در سای? این امنیت است که روانِ ما می تواند رشد کند ، احساساتمان ترمیم شود و شخصیتمان توسعه پیدا کند.وقتی خودِ واقعیمان را در یک محیطِ امن بیان می کنیم و پذیرایِ هم? جوانبِ تاریک و روشنش می شویم آرام آرام از درون التیام می یابیم و رشد می کنیم.پذیرشِ تام و تمامِ خود در یک محیطِ امن منشاء شفا و عشق و احترام به خود می باشد.نوشتن هایِ روزانه آیینِ قدرتمندی است در جهتِ اکتشافِ طبیعتِ درونمان و سفری است درونی که می تواند سر منشاء بسیاری از خلاقیت هایِ بی نظیر برایمان باشد.
